Księga rodzaju przedstawia potomków Adama pogrążających się w grzechu oraz potomków Abrahama, których Bóg błogosławi i przez których zaczyna wyzwalać ludzkość z przekleństwa grzechu. Dzięki Chrystusowi, potomkowi Abrahama, zostajemy wyzwoleni z przekleństwa grzechu i jesteśmy obdarowani wszelkim duchowym błogosławieństwem.
Psalm 150 odpowiada na pytania: gdzie, za co, czym i kto powinien chwalić Boga.
Nie przyłączaj się do tych, którzy zabijają niewinnych ludzi w celu osiągnięcia korzyści, ponieważ i tak wszystko stracisz. Dzisiaj Ojcowska rada Boga brzmi podobnie: Nie przyłączaj się do buntu wobec niewinnego człowieka Jezusa.
1. Myśli o sobie właściwie: jestem zdolny do miłości, otrzymałem to od Boga, ale każdy chrześcijanin ma tą zdolności, więc nie jestem lepszy od innych,
2. Szczerze pragnie dobra drugiego człowieka, więc raduje się z postępów innych i smuci z powodu ich porażek,
3. Buduje innych przez zachętę do dobrego i ostrzeżenie przed złem,
4. Pragnie się osobiście spotkać z innymi, ponieważ ma im coś do powiedzenia.
Jan kieruje nasz wzrok na to, co ważne. Patrząc za siebie, widzimy okazaną nam miłość Bożą, która uwalnia od grzechów i ciężarów. Patrząc przed siebie widzimy nadzieję, że będziemy tacy jak Jezus, co uwalnia nas od strachu. Patrząc na siebie i wokoło siebie potrafimy rozróżnić między dziećmi Bożymi a dziećmi diabła, co chroni nas przed zwiedzeniem.
Malachiasz zapowiada Dzień Pana, który ma wywyższyć tych, którzy służą Bogu a poniżyć Jego przeciwników. Nowy Testament ma to samo przesłanie dla chrześcijan, z tą różnicą, że jesteśmy bliżej tego dnia, gdyż decydujące wydarzenia Bożego planu zbawienia już się dokonały.
Malachiasz (mój posłaniec) miał trudne przesłanie dla ludu Bożego, który postępował wbrew Bożym nakazom. Izraelici przestali widzieć swój grzech i czuli się bezpiecznie dzięki obrzędom religijnym oraz powszechnej zgodzie na zło. Sumując Boże wypowiedzi odnośnie różnych dziedzin życia narodu, możemy określić postawę Boga wobec grzechu następująco:
1. Widzę co robicie,
2. Uznałem to za złe,
3. Zróbcie coś z tym, aby uniknąć konsekwencji.
Taka postawa jest również widoczna w listach Jezusa do zborów w Objawieniu Jana. Oznacza to, że przesłanie księgi Malachiasza jest aktualne dla nas, z tą różnicą, że nasz nowotestamentowy Malachiasz jest kochającym zbawicielem, który potrafi skutecznie pomóc nam w zmianie postępowania.
Prawda która nasyca (jako prawdziwy chleb z nieba), wyzwala z niewoli grzechu oraz pozwala wydawać owoc (jako prawdziwy krzew winny). Zakon Mojżesza nie przyniósł prawdy ale ją ilustrował i przygotowywał do jej przyjęcia, dlatego Stary Testament pomaga lepiej zrozumieć prawdę o Chrystusie. Wszystko co jest celem naszego życia oprócz Chrystusa nie nasyci, nie uwolni i nie przyniesie owocu. Jeśli jednak poznaliśmy prawdę w Chrystusie, wszystkie dziedziny naszego życie mogą być uświęcone przez tą prawdę.
Paweł przekonuje koryntian o konieczności wiary w zmartwychwstanie. Wykazuje, że:
1. Zmartwychwstanie jest pewne, ponieważ Chrystus również zmartwychwstał
2. Zmartwychwstanie nadaje sens naszej wierze, służbie i cierpieniu
a. ponieważ jest dopełnieniem wielkiego dzieła odnowy zepsutego świata
b. rozpoczyna życie w nowym świecie w nowych ciałach
3. Powinno nas motywować do wytrwałości i zapału do służby dla Pana
Mimo bezbożności wokół nas, musimy i możemy być inni ze względu na naszą relację z Chrystusem.
1. Bezbożni Koryntianie stają się świętymi dzięki ewangelii.
Chrystus wciąż nadzieją dla współczesnego Koryntu.
2. List do Koryntian jako reakcja Pawła na bezbożność w zborze w Koryncie.
a. zmiana jest konieczna
b. zmiana jest możliwa dzięki Bożej wierności