Chrześcijańskie nabożeństwo wg. 14 rozdziału 1 Listu do Koryntian.
Dar języków, ich tłumaczenie, prorokowanie-w jaki sposób te zjawiska uzewnętrzniały się w korynckim zborze w 1 wieku, a jakie jest ich miejsce w zborze w 21 wieku – próba odpowiedzi.
Są takie fragmenty Bożego Słowa, które cytowane są bardzo rzadko albo wcale – ten z pewnością do takich nie należy.
Z pewnością słyszałeś już nie jedno kazanie z 13go rozdziału 1 Listu do Koryntian. Co jednak ten tekst robi w tym miejscu Biblii? Jak wiemy w rozdziale 12 Paweł pisze o darach ducha, funkcjonowaniu w społeczności, usługiwaniu i tu nagle apostoł jakby zrobił pauzę (bo w 14 rozdziale o którym będziemy słuchać za tydzień wraca do tematu darów) i umieszcza właśnie hymn o miłości. Kiedy uwzględnimy kontekst to okazuje się, że fragment ten nie mówi o miłości tylko żony do męża, chłopaka do dziewczyny, czy ojca do syna, miłość o której pisze Paweł jest (a przynajmniej powinna być) fundamentem funkcjonowania wierzących ludzi względem siebie nawzajem. Szczególnie jeśli mówimy o zborze, o relacjach pomiędzy wierzącymi.
Zapraszamy do wysłuchania kazania, które przybliży nam kontekst oraz istotę miłości bez której człowiek jest „niczym”.
1. Kościół jest ciałem Jezusa Chrystusa.
2. Wszystkie części ciała muszą ze sobą współpracować, aby ciało człowieka – i Kościół – były zdrowe.
3. Wszystkie części ciała muszą współgrać, aby organizm ludzki – i Kościół – działały efektywnie.
4. Niektóre części ludzkiego ciała – i Kościoła – wymagają szczególnej opieki, gdy odczuwają ból, doświadczają stresu lub nie funkcjonują prawidłowo.
5. Kiedy jeden lub więcej członków Kościoła są dumni, stają się jak rak dla ludzkiego ciała – przepracowują się i niszczą inne części Kościoła.
Postawy wobec darów Ducha, jakie przeważają wśród chrześcijan w ostatnich latach, można podzielić na trzy grupy.
Pierwsza: są tacy, którzy tak wyolbrzymiają fakt istnienia darów Ducha, że nic innego już ich nie interesuje.
Druga: są tacy, którzy odrzucają możliwość, żeby dary Ducha były przeznaczone dla wierzących w naszym okresie historycznym.
Trzecia grupa, którą z serca popieram to ludzie pragnący poznać prawdę o darach Ducha i doświadczyć wszystkiego, co Bóg przeznaczył dla nich w ramach zdrowej nauki Nowego Testamentu.
Będąc zbawionym człowiekiem, wszystko mi wolno, ale… nie wszystko jest pożyteczne… W rozdziałach 8-10 apostoł Paweł omawia temat wolności chrześcijańskiej, okazuje się że niewłaściwie praktykowana wolność może prowadzić do upadku innych wierzących a nawet nas samych. To kazanie jest próba odpowiedni na pytanie co wierzącym ludziom wolno a czego powinni unikać, aby wolność budowała i przynosiła Bogu chwałę.
Z miłości, w imię pokoju i jedności w wspólnym uwielbianiu i społeczności wierzących w kościele, wierzący powinni unikać robienia rzeczy, które obrażają innych wierzących, w czasie gdy ci inni wierzący są obecni.
Pozostańmy w stanie w jakim nas powołano, ponieważ nasz stan jest darem łaski i nic nie powinno rozpraszać naszego oddania Bogu.
Apostoł Paweł dowiadując się o bardzo poważnych problemach w zborze w Koryncie, reaguje pisząc list.
Problemy były bardzo głębokie, wydawało by się, wręcz dyskredytujące ich twierdzenia, że są chrześcijanami.
Co napisał do nich Apostoł, jakich użył argumentów, chcąc zwrócić ich na właściwą drogę?
„A proszę was, bracia, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy byli jednomyślni i aby nie było między wami rozłamów, lecz abyście byli zespoleni jednością myśli i jednością zdania.”
1 Kor 1:10
Na przestrzeni lat mają miejsca rożnego rodzaju rozłamy. Dotyczą one często rzeczy drugorzędnych.
Paweł zachęca byśmy byli myśli Chrystusowej i z tej perspektywy odnajdowali jedność z innymi.
Krzyż wszystkich oddanych Bogu ludzi łączy..
Wesley powiedział: „W rzeczach zasadniczych jedność, w drugorzędnych wolność, a we wszystkim miłość.”