Ludzie są stęsknieni czegoś więcej niż codzienności, jeżeli jest to dla nich atrakcyjnie, są gotowi na wielki wysiłek. Bóg wylewa swoje serce do ludzi, jest ogarnięty współczuciem i nie ma ludzi dość. A my, jako uczniowie możemy się nauczyć, że nieważne jak niewiele mamy, jeżeli oddamy to Bogu, On wykorzysta to i będzie w stanie nasycić tysiące.
Nasze życie jest często życiem pełnym wyzwań i trudności. Nie inaczej wyglądało życie apostoła Pawła i jego współpracowników.
Czytając 2 List do Koryntian dowiadujemy się o szczegółach życia apostołów, o prześladowaniach, głodzie, smutku, niepokoju.
Jak apostołowie radzili sobie, kiedy spadały na nich doświadczenia?
To kazanie jest następną próbą znalezienia odpowiedzi na to pytanie.
Człowiek, który oddaje SERCE Panu jest jak:..”drzewo zasadzone nad wodą, które nad potok zapuszcza swoje korzenie, nie boi się, gdy upał nadchodzi, lecz jego liść pozostaje zielony, i w roku posuchy się nie frasuje i nie przestaje wydawać owocu.”
Jer. 17:8
Prawda która nasyca (jako prawdziwy chleb z nieba), wyzwala z niewoli grzechu oraz pozwala wydawać owoc (jako prawdziwy krzew winny). Zakon Mojżesza nie przyniósł prawdy ale ją ilustrował i przygotowywał do jej przyjęcia, dlatego Stary Testament pomaga lepiej zrozumieć prawdę o Chrystusie. Wszystko co jest celem naszego życia oprócz Chrystusa nie nasyci, nie uwolni i nie przyniesie owocu. Jeśli jednak poznaliśmy prawdę w Chrystusie, wszystkie dziedziny naszego życie mogą być uświęcone przez tą prawdę.
Autor 8 rozdziału 5 księgi Mojżeszowej odkrywa przed nami tajemnice jakie kryją za sobą pustynie. Przywołując trudne okresy wędrówki Izraelitów Mojżesz wskazuje na cele i lekcje które możemy wyciągnąć z okresów życia, kiedy jest ciężko.
Czy zastanawialiście się kiedyś, jak bardzo nasze przekonania na temat innych mogą wpływać na naszą relację z nimi? Często utrwalamy w naszych umysłach obraz osoby, którą znamy – ale z pewnego, określonego momentu jej życia.
Co jeśli w taki sam sposób patrzymy na Jezusa?
Zapraszam do wysłuchania kazania, podczas którego będziemy szukać odpowiedzi na to pytanie.
Może nie udało ci się spotkać z historycznym, pochodzącym z czasów Cesarstwa Rzymskiego, zwyczajem określanym słowem Triumf. Zapraszam nie tylko do zapoznania się z nim, ale i do rozważenia czy coś z esencji tego wydarzenia nie jest częścią obietnicy darowanej ludzkości.
Bóg pragnie mieszkać w nas, dzień po dniu w każdych okolicznościach, a u nas nie ma podziału na życie Sakrum i profanum (święte i świeckie)
Jest takie powiedzenie, które mówi, że w życiu pewne są tylko dwie rzeczy: śmierć i podatki. I o ile z podatkami jakoś sobie radzimy i możemy z nimi żyć, tak śmierć jest problemem, z którym w żaden sposób nie jesteśmy wstanie sobie poradzić.
Gdybyśmy przeanalizowali historię ludzkości, to możemy dostrzec, że wszystko co robimy, to jest próba ucieczki od śmierci. Tylko problem jaki napotykamy, polega na tym, że nie mamy gdzie i nie mamy jak od niej uciec. Czy jest dla nas nadzieje?
Paweł przekonuje koryntian o konieczności wiary w zmartwychwstanie. Wykazuje, że:
1. Zmartwychwstanie jest pewne, ponieważ Chrystus również zmartwychwstał
2. Zmartwychwstanie nadaje sens naszej wierze, służbie i cierpieniu
a. ponieważ jest dopełnieniem wielkiego dzieła odnowy zepsutego świata
b. rozpoczyna życie w nowym świecie w nowych ciałach
3. Powinno nas motywować do wytrwałości i zapału do służby dla Pana